Reformacja w Polsce
Encyklopedia PWN
Wacław z Szamotuł, Szamotulczyk, ur. ok. 1524, Szamotuły k. Poznania(?), zm. ok. 1560, Pińczów k. Kielc(?),
najwybitniejszy polski kompozytor epoki odrodzenia, poeta.
agenda
chrześcijańska księga liturgiczna zawierająca przepisy dotyczące porządku nabożeństw i udzielania sakramentów (zwana też rytuałem);
[łac.],
Albrecht Hohenzollern
ostatni wielki mistrz krzyżacki, pierwszy książę pruski, syn Fryderyka, ks. Ansbach i Zofii Jagiellonki, siostrzeniec Zygmunta I Starego, ojciec Albrechta Fryderyka Hohenzollerna.
[a. họ:əncọlərn] 
,
ur. 17 V 1490, zm. 20 III 1568, Tapiau (ob. Tapiewo) k. Królewca,
,
bracia polscy, arianie,
wspólnota rel., która 1562–65 wyodrębniła się z Kościoła ewangelicko-reformowanego jako tzw. zbór mniejszy, tworząc najbardziej radykalny odłam reformacji w Polsce.
szwajcarski teolog ewangelicki, reformator religijny.
m. powiatowe w województwie pomor., na północnym skraju Pojezierza Krajeńskiego.
